TwweeT en de kleine dingen

woensdag, mei 15, 2002

Duiven
Gisteren stond ik op de bus te wachten. Met het zonnetje op mijn rug keek ik naar een tiental duiven die zich te goed deden aan een platgereden chocoladekoek. Althans zo leek het toch. Eigenlijk was er maar één duif die een fatsoenlijke maaltijd had aan die grote koek. De anderen konden slechts af en toe (letterlijk), een graantje meepikken. De duif die zich te goed deed aan de koek, stond duidelijk hoger in rang dan de anderen. Ze was niet alleen veel dikker, ze maakte ook van haar autoriteit gebruik om de andere duiven op een afstand te houden. Gek dat zo'n dikke duif nog het meest behoefte had aan de koek. Of ook niet natuurlijk.
Op het perron waar de duiven hun machtsstrijd voerden, kwam een groepje tieners staan wachten op hun bus. Al snel hadden ook zij de harde duivenoorlog in het oog. Anders dan ik, die me blijkbaar wel bewust was van de onrechtvaardige situatie maar de natuur zijn gang liet gaan, besloot het grootste meisje in te grijpen. Ze gritste de resten van de koek onder de dikke duif vandaan en gooide de kruimels stukje voor stukje naar de duiven, naar alle duiven.