Duif (2)
Als ik me naar m'n collega toewend, kijk ik tegelijkertijd uit het raam. Terwijl zij een ingewikkelde uitleg doet, en ik af en toe tracht op het juiste moment de juiste dingen te zeggen, maar liefst niet te veel, hou ik in 't oog wat er buiten gaande is. Meestal is dat niet echt veel, een fikse regenbui, af en toe verrassende sneeuw of opwaaiende bladeren. Veel valt er ook niet te zien, we kijken uit op een binnentuintje. Aan de overkant zitten collega's waar we af en toe naar kunnen zwaaien. Daarnet kwam er een duif zitten op de vensterbank voor ons raam. Ze luisterde aandachtig met pientere oogjes, in tegenstelling tot mezelf, naar de uitleg van mijn collega. Na een tijdje vloog ze op, diende ik weer mijn volle aandacht bij de collega te houden.