11 juli
Vandaag was mooi. Een hele dag Brusselen. Een hele dag om bij te praten. Een dag vol circus. Een dag vol standbeelden in beweging. Een dag vol muziek. Van Neeka over het Ballroomquartet en Zornik tot Will Tura en via Willem Vermandere op de maten van Flip Kowlier terug naar Olla Vogola. Een dag vol ontmoetingen. Van een Spirit-vriendje uit lang vervlogen tijden, tot een unief-vriendje uit nog niet zo ver vervlogen tijden.

Uiteindelijk was er de ontmoeting met de Tunesiër. Vlamingen hebben vandaag hun openheid voor de rest van de wereld bewezen. Nog nooit was het 11 juli-feest zo multicultureel. Ik deed alvast mijn duit in het zakje. Een Tunesiër had, in een mum van tijd, zijn hart aan mij verpand. Tunesiërs zijn erg gastvrij. Ik had een tripje naar hun toeristische stranden in de wacht gesleept vanavond. Hij had mij graag in de wacht gesleept. Dat zat er echter niet in, ondanks alle beloften, handtastelijkheden, lieve woordjes, "als je me niet meer gaat zien, tu manques l'amour"... Uiteindelijk zijn we de grote markt ontvlucht. Lang voor het vuurwerk, net op tijd voor de laatste trein.