Aardbeving
"Om 07.45 vanmorgen heeft zich in België een lichte aardbeving voorgedaan. Die was voelbaar in een groot deel van het land. Dat bevestigt de seismologische dienst van het KMI." (DSonline)
Het is niet de eerste keer dat we in België geconfronteerd worden met een aardbeving. Deze keer zal ik me niet lang heugen, het is me namelijk compleet ontgaan. Ik was onderweg, in de auto, en heb er niets van gemerkt.
Dat was vorige keer wel anders. Toen was het ook zomer, een echte zomer, met vakantie van 1 juli tot 31 augustus. Ik lag thuis in mijn bed, maar ik was niet alleen in mijn kamer. Op de grond naast me, op een matras wel te verstaan, sliep M. M. was een Waals meisje dat bij me logeerde om haar Nederlands op te vijzelen. Geregeld trok ik naar Sirault - zo heette het dorpje waar zij woonde - om Frans te spreken. Eigenlijk moest ik daar niet zo ver voor gaan, ook als zij bij mij logeerde, spraken we meer Frans dan Nederlands. We hebben vele leuke dingen gedaan samen, ik leerde tennissen, we trokken samen naar Parijs, we bakten tientallen taarten, we fietsten heel wat af. Maar na een aantal jaar was het meer "van de moet", dan voor 't plezier. De onderlinge wrijvingen werden steeds groter, we spraken steeds minder met elkaar. De stapels boeken die we al logerend verorberden, namen torenhoge prporties aan.
Op de aardbeving-morgen waren we al aanbeland in de ergernis-fase. Toen we 's morgens opstonden waren we allebei slecht gezind. M. was nu wel echt grof geweest, vond ik. Ze had mijn nachtrust botweg verstoord. Wat had haar bezield om midden in de nacht aan mijn bed te schudden? Dat zij het was geweest, daar was ik wel zeker van: ze was wakker toen, dat had ik wel gemerkt.
's Morgens liet ik wel blijken dat ik haar acties niet zo op prijs stelde. Maar M. was blijkbaar ook met het verkeerde been uit bed gestapt. Het beloofde een mooie dag te worden. Het radionieuws toverde echter een schaterlach tevoorschijn. M. had helemaal niet aan mijn bed geschud, en ik niet aan haar matras, want daar was zij op haar beurt van overtuigd. 't Was een tremblement de terre...
"Om 07.45 vanmorgen heeft zich in België een lichte aardbeving voorgedaan. Die was voelbaar in een groot deel van het land. Dat bevestigt de seismologische dienst van het KMI." (DSonline)
Het is niet de eerste keer dat we in België geconfronteerd worden met een aardbeving. Deze keer zal ik me niet lang heugen, het is me namelijk compleet ontgaan. Ik was onderweg, in de auto, en heb er niets van gemerkt.
Dat was vorige keer wel anders. Toen was het ook zomer, een echte zomer, met vakantie van 1 juli tot 31 augustus. Ik lag thuis in mijn bed, maar ik was niet alleen in mijn kamer. Op de grond naast me, op een matras wel te verstaan, sliep M. M. was een Waals meisje dat bij me logeerde om haar Nederlands op te vijzelen. Geregeld trok ik naar Sirault - zo heette het dorpje waar zij woonde - om Frans te spreken. Eigenlijk moest ik daar niet zo ver voor gaan, ook als zij bij mij logeerde, spraken we meer Frans dan Nederlands. We hebben vele leuke dingen gedaan samen, ik leerde tennissen, we trokken samen naar Parijs, we bakten tientallen taarten, we fietsten heel wat af. Maar na een aantal jaar was het meer "van de moet", dan voor 't plezier. De onderlinge wrijvingen werden steeds groter, we spraken steeds minder met elkaar. De stapels boeken die we al logerend verorberden, namen torenhoge prporties aan.
Op de aardbeving-morgen waren we al aanbeland in de ergernis-fase. Toen we 's morgens opstonden waren we allebei slecht gezind. M. was nu wel echt grof geweest, vond ik. Ze had mijn nachtrust botweg verstoord. Wat had haar bezield om midden in de nacht aan mijn bed te schudden? Dat zij het was geweest, daar was ik wel zeker van: ze was wakker toen, dat had ik wel gemerkt.
's Morgens liet ik wel blijken dat ik haar acties niet zo op prijs stelde. Maar M. was blijkbaar ook met het verkeerde been uit bed gestapt. Het beloofde een mooie dag te worden. Het radionieuws toverde echter een schaterlach tevoorschijn. M. had helemaal niet aan mijn bed geschud, en ik niet aan haar matras, want daar was zij op haar beurt van overtuigd. 't Was een tremblement de terre...
posted by Unknown at
22.7.02
