TwweeT en de kleine dingen

dinsdag, juli 16, 2002

Dierenleed
Heb je een hond en je kan er niet meer voor zorgen, breng hem naar het asiel. Heb je een hond, en je vertrekt op vakantie, bind hem aan een paaltje aan de kant van de weg. Heb je een kat, en je bent de vele krassen in de sofa beu, drop hem een paar kilometer verderop. Heb je een schildpadje dat te groot wordt, deponeer hem in de vijver van het stadspark.
Geen al te fraaie oplossingen allemaal. In geen enkel geval wordt het diertje er beter van. Wie er voor kiest een huisdier te houden, dient in alle gevallen rekening te houden met de consequenties. Je kan je er niet al te makkelijk vanaf maken.
Maar voor konijnen ligt het blijkbaar iets anders. Op een ruim grasveldje aan de rand van de stad, zag ik gisteren een vijftal grote albino-konijnen zich tegoed doen aan de klaver in het gras. Dichtbij waren ook enkele grote struiken, die de nodige beschutting boden. Op het eerste zicht hadden deze konijnen een prinselijk leven: ruim voldoende voedsel, ruim de plaats om te ravotten, voldoende beschutting, weinig natuurlijke vijanden. Een mooi bestaan. Alleen hun fel witte kleur wees op een oud ren-bestaan.
Maar wat als er over een paar maanden geen vijf, maar vijfentwintig konijnen op dezelfde plek leven? Zal hun situatie dan nog steeds zo koninklijk zijn? Hopelijk liet de oude trotse bezitter van vijf witte albino-konijnen de beestjes eerst steriliseren alvorens hij zich ervan af maakte.