Oor
Je kan me van ver horen. Heel de gang kan meegenieten van mijn geschrijf. Eerst gaat het een beetje aarzelend, dan steeds sneller. Af en toe stop ik, zoek ik naar woorden, sla een boek open, lees een beetje, en ga dan weer door. Tokkeltokkel, heel luid. Mijn eerste tipsels leverde ik af op een oud mechanisch typemachine, zo een waar je heel hard op de letters moet duwen. Je moest ook goed uitkijken dat je je vingers goed plaatste. Zette je ze een beetje teveel naar links of rechts, dan kwam je wijsvinger pijnlijk tussen de toetsen terecht. Vandaar mijn tipwerk-voor-hardhorenden nu. Bovendien hebben ze me hier een toetsenbord aangesmeerd dat qua geluidssterkte is blijven steken in het mechanische-typemachine tijdperk. De combinatie maakt mijn ganggenoten soms een beetje gek. Moeten ze mij maar een ander toetsenbord geven...