Radio
Gisteren kwam ik op Sunny site up een stukje tegen over radio-woensdagnamiddagen in de jaren tachtig. Mijn woensdagnamiddagen in de jaren tachtig waren gevuld met Kattekwaad. Een tijdje ging het zeld van Kattekwaad tot erger. Ik was een fan, een fan van het programma, maar vooral van Kathy Lindekens. Haar stem, haar lach, de manier waarop ze het bracht, waarop ze telkens een studio vol kinderen in bedwang hield... Ik was verkocht. Tot in de studio heb ik het zelf nooit geschopt, maar ik belde wel geregeld en af en toe kwam ik in de uitzending. Soms deed ik mee aan "het-moeilijke-woorden-moment", soms dacht ik iets interessants te weten over het onderwerp dat aan bod kwam. Als mijn moeder thuis was, durfde ik niet zo goed te bellen. Maar wanneer ze weg was, en ik belde, kwam ze het toch te weten. Een collega: "Ik heb uw dochter op de radio gehoord, woensdag." Een vriendin: "Nele was op de radio woensdag." Een buurvrouw: "Nele heeft naar de radio gebeld gisteren." Een verrassing kon het niet meer zijn. Toen ik er net te oud voor geworden was, hield Kattekwaad op te bestaan. Geen Kathy Lindekens meer op de radio. Dat was erg, dat was hard.
Ondertussen had ik de overstap echter al gemaakt van Radio 1 op woensdagnamiddag naar Radio 2 op dinsdagavond (kan ook maandagavond geweest zijn): Lukraak. Een programma over en met poëzie. Samen met een vriendin maakten we er een wedstrijdje van: halen jouw gedichten, haiku's of limericks de uitzending? Een paar keer slaagde ik er in, zij deed het beter.
In dit programma zat ook een spelletje ingebouwd: elke week kreeg je een eerste versregel mee naar huis waarmee je dan een mooie limerick moest brouwen. De mooiste werd bekroond. Niet alle limericks kwamen echter voor uitzending in aanmerking. Een aantal verdwenen in de kluis. Te aangebrand. Een paar keer werd er een Kluisboek uitgegeven. Eén exemplaar staat nog steeds in mijn boekenkast. Ik weet niet hoe ik eraan geraakte, gewonnen, besteld? In ieder geval heb ik er sindsdien niet meer in gelezen. Maar ééntje wil ik best hier plaatsen:
Een heel zuinig heertje uit Reet
kroop onder zijn vrouwtje haar kleed
Toen zij vroeg waarom
zei hij: "Wees niet stom!
Ik heb kou, en daar is het heet."
De Paarse Pen
Gisteren kwam ik op Sunny site up een stukje tegen over radio-woensdagnamiddagen in de jaren tachtig. Mijn woensdagnamiddagen in de jaren tachtig waren gevuld met Kattekwaad. Een tijdje ging het zeld van Kattekwaad tot erger. Ik was een fan, een fan van het programma, maar vooral van Kathy Lindekens. Haar stem, haar lach, de manier waarop ze het bracht, waarop ze telkens een studio vol kinderen in bedwang hield... Ik was verkocht. Tot in de studio heb ik het zelf nooit geschopt, maar ik belde wel geregeld en af en toe kwam ik in de uitzending. Soms deed ik mee aan "het-moeilijke-woorden-moment", soms dacht ik iets interessants te weten over het onderwerp dat aan bod kwam. Als mijn moeder thuis was, durfde ik niet zo goed te bellen. Maar wanneer ze weg was, en ik belde, kwam ze het toch te weten. Een collega: "Ik heb uw dochter op de radio gehoord, woensdag." Een vriendin: "Nele was op de radio woensdag." Een buurvrouw: "Nele heeft naar de radio gebeld gisteren." Een verrassing kon het niet meer zijn. Toen ik er net te oud voor geworden was, hield Kattekwaad op te bestaan. Geen Kathy Lindekens meer op de radio. Dat was erg, dat was hard.
Ondertussen had ik de overstap echter al gemaakt van Radio 1 op woensdagnamiddag naar Radio 2 op dinsdagavond (kan ook maandagavond geweest zijn): Lukraak. Een programma over en met poëzie. Samen met een vriendin maakten we er een wedstrijdje van: halen jouw gedichten, haiku's of limericks de uitzending? Een paar keer slaagde ik er in, zij deed het beter.
In dit programma zat ook een spelletje ingebouwd: elke week kreeg je een eerste versregel mee naar huis waarmee je dan een mooie limerick moest brouwen. De mooiste werd bekroond. Niet alle limericks kwamen echter voor uitzending in aanmerking. Een aantal verdwenen in de kluis. Te aangebrand. Een paar keer werd er een Kluisboek uitgegeven. Eén exemplaar staat nog steeds in mijn boekenkast. Ik weet niet hoe ik eraan geraakte, gewonnen, besteld? In ieder geval heb ik er sindsdien niet meer in gelezen. Maar ééntje wil ik best hier plaatsen:
Een heel zuinig heertje uit Reet
kroop onder zijn vrouwtje haar kleed
Toen zij vroeg waarom
zei hij: "Wees niet stom!
Ik heb kou, en daar is het heet."
De Paarse Pen
posted by Unknown at
11.7.02
