Schrijven
Er gebeurt niks in mijn leven, niks, nada, rien. Ik werk, ik ga naar huis, ik eet, ik slaap. Ik beleef niks, geen spannend leven, geen interessante ontmoetingen, geen onverwachte wendingen, geen bruisend nachtleven, geen kalverliefdes, niks. En toch vind ik dit leven de moeite om af en toe een stukje over te schrijven. Ik kijk om me heen en zie leuke, kleine dingetjes. De zwaluwen die hierbuiten luid tsjirpen ronddartelen (kraaien, tsjirpen of tsjilpen zwaluwen?), mijn zin in rijpe sappige nectarinen, de asociale kuisvrouw die alle bureaus afwerkt met luide muziek in haar oortjes, de stilte van de zomer. Om de één of andere reden vind ik het wel leuk deze kleine dingetjes op papier te zetten, vast te bloggen. Misschien omdat die kleine dingen het leven echt maken? Misschien omdat ik over de grote dingen in m'n leven niet al te veel kwijt wil?