Tanden in het gelid
Nog voor orthodontie een rage werd, kende ik al alle kneepjes van het vak. Toen ik mijn melk-snijtanden gewisseld had, werd duidelijk dat orthodontisten een vette kluif aan mij zouden hebben. Ik had namelijk twee rijen snijtanden. Mijn linker-boven-snijtand, stond achter mijn linker-hoektand en voorste snijtand... Werk aan de winkel dus. Al in het vijfde leerjaar droeg ik een beugel. Eerst een losse beugel met een veertje erin. Dat veertje duwde mijn achterste snijtand tussen mijn hoektand en de andere snijtand. Later volgden er blokjes, van boven en van onder. Daarna opnieuw een losse beugel, alleen voor 's nachts deze keer.
Orthodontisten zijn grote voorstanders van rechte rijen, mooi in het gelid staande kiezen. Dat was, ondanks minder grote mankementen, ook beneden niet het geval. Vier kiezen moesten eraan geloven. Ze hadden net het daglicht gezien, of ze moesten er alweer uit. Diagnose: té kleine mond, remdie: kiezen trekken. Vier mooie gave kiezen, met wortel, vulden mijn verzameling melktanden aan.
Vandaag ben ik blij dat ik die hele behandeling achter de rug heb. Twee rijen snijtanden, was inderdaad niet echt handig. Ik ben ook blij dat ik de behandeling te vroeg heb stop gezet. Ik werd vies van de tandarts, nooit heb ik hem zijn handen zien wassen. Na een onbewust vergeten afspraak, kwam er een bewust vergeten afspraak en daarna kwam er geen afspreek meer. Hierdoor staan mijn tanden naar huidige normen, nog steeds niet mooi, maar ik ben er blij mee. Een gebit mét mankementjes (zolang het geen vullingen zijn), heeft toch iets meer dan een perfect gebit. Dat vind ik toch... Of praat ik daar alleen mijn vergeten afspraakjes mee goed?