Vogels
Vogels op het werk zijn leuk. Ze zorgen voor stemmige achtergrondmuziek, het diepe roekoe van de duiven wordt mooi afgewisseld met het schelle riieeeiieeee van de zwaluwen. Maar de vogels bezorgen ons ook steeds een makkelijk gespreksonderwerp wanneer de stiltes tijdens de koffiepauze oorverdovend worden.
Zoals vandaag. In een haagje in het binnentuintje huist een nest duiven. Moederduif waakt er angstvallig over haar twee lelijke jongen. Vanuit haar bureau houdt A. de mormels in de gaten, moederduif houdt op haar beurt het doen en laten van A. nauwlettend in het oog. A. houdt ons op de hoogte van het wedervaren van de familie duif.
Moederduif zorgt goed voor haar kleintjes, alleen wanneer het haar echt te heet onder de voeten wordt, verlaat ze haar jongen. En telkens zijn wij daar verantwoordelijk voor. Gisteren kon het nest rekenen op ruime belangstelling van de voltallige collega's. We stonden te drummen om het haagje, om toch maar een blik te kunnen werpen op het jonge leven. De moederduif besloot ons te hulp te komen en verliet moegetergd het nest.
Ook vorige week zag ze zich genoodzaakt het nest te verlaten. Toen werd het echt link. De haag kreeg immers een flinke snoeibeurt. Zoefff, de kettingzaag passeerde op vijf centimeter van de broze nekjes van de kleintjes. Hun eerste levenstrauma was een feit.
Of deze gebeurtenissen blijvende schade hebben veroorzaakt aan dit jonge leven, valt voorlopig nog niet vast te stellen. We kijken met spanning uit naar de eerste vlieglessen van het kleine grut. A. beloofde ons niets te onthouden van die heuglijke gebeurtenis.