Zwemmen (2)
In een zwembad ruikt het naar chloor. Jij ruikt ook naar chloor. Wanneer je de volgende dag een douche neemt, zweven er door de badkamer sterke chloordampen. Wanneer je in een onbewaakt moment aan je armen riekt: chloor.
Toch zijn er ook andere geurtjes te bespeuren in het zwembad. De geur van Dove, van Tahiti, van Fa Splash of van White Musk-douchecrème. Als je de meest linkse baan gekozen hebt om je 1,5 km af te werken, valt er één keer per lengte iets anders op te snuiven dan de chloor-geur.
Maar zwemmende mensen ruiken ook. Sommige mensen dragen in het zwembad hun lichaamsgeur nog heel sterk met zich mee. Hele zware parfums, heel veel zweet, hele zware rokers. Telkens wanneer ik de betreffende zwemmer passeer, vraag ik me af hoe je als niet-roker, zulke geur in het echte leven kan verdragen.
Vandaag had de zwemmer in de baan naast de mijne een aparte geur. Het lukte me niet onmiddellijk om die thuis te brengen. Geen parfum, wel rook. Geen sigarettenrook, wel iets anders. 't Had iets weg van een grootse barbecue, met veel vlees. Gerookt vlees, geen gebakken vlees. En dat in het zwembad. Ik denk dat de heer in kwestie net boven het smeulende vuur van zijn barbecue vandaan kwam. Zaterdagavond stond hij achter de barbecue tot in de late uurtjes. Zondagmorgen dook hij recht het zwembad in, om toch maar met een frisse kop de rest van de dag door te komen. Wij genoten alvast mee. Maar een geur van gerookt vlees in het zwembad, op je nuchtere maag, dat smaakte me toch niet.