TwweeT en de kleine dingen

donderdag, augustus 01, 2002

Bal
Voor me uit liepen een meisje en een jongetje. Een broertje en een zusje. Ze kwamen net uit het park. De jongen droeg een echte voetbal, in zijn handen leek dat een enorm ding. Hij was er duidelijk trots op. Dat kon je zo zien. Ongetwijfeld was hij een kanjer van een voetballer. Zijn oudere zus moest op dat vlak de duimen leggen voor haar broertje. Even nam de broer de rol van oudste bemoederend over.
- "Je moet niet wenen als je verliest hé!"
- "Nee, dat doe ik niet hoor."
"En ik ga nooit meer samen met papa spelen, dan verlies ik altijd."
De jongen vond dit een zeer verstandig besluit. Want het was waar, zijn zus deed erg haar best, maar papa, die kon absoluut niet voetballen. De zus bewees nogmaals dat ze er alles aan wilde doen om ook een voetbalster te worden.
- "Ik wil dag én nacht voetballen."
De jongen vond dat wel heel knap van zijn zus, maar zag ook zijn positie als stervoetballer bedreigd.
- " Dat gaat niet hé, overdag wel maar 's nachts niet, dan moet je slapen."
Het meisje was duidelijk teleurgesteld.
- "Ik ga toch proberen."
Ondertussen waren ze thuis aangekomen. Daar wachtte het meisje ongetwijfeld een zacht bed, en een nacht vol zoete voetbaldromen.