Brief
Massa's brieven schreef ik. Vrienden, vriendinnen, iedereen schreef ik brieven. Dat hoefden geen verre pennenvriendinnen te zijn, nee ook mijn beste vriendin en vriend, die ik dagelijks zag, ontvingen om de twee dagen een lang exemplaar van me. Elke avond kroop ik achter mijn bureau, en in mijn pen om hen een lange brief te schrijven. Ik probeerde het zo uit te laten komen dat ik de ene avond aan vriendin I. schreef en de volgende aan vriend G. Twee brieven van dat formaat op één avond was een beetje teveel van het goede. Gemiddeld telden die brieven toch wel drie à vier kantjes.
De brief schrijven was maar één oonderdeel van het ritueel. Er hoorde nog een mooie omslag bij. Ik zocht in tijdschriften en folders naar mooie, grappige, toepasselijke afbeeldingen, scheurde ze uit en maakte er een envelop van. 's Morgens overhandigden we elkaar de brief. Snel werd hij helemaal doorgelezen. Liefst nog voor de les begon, maar soms gebeurde het ook dat er duchtig gelezen werd tijdens de les. Eén keer is me dat slecht bekomen. Eén keer heb ik een brief van vriend G. voor de hele klas moeten verscheuren. Vriend G., we zaten in dezelfde klas, had erg veel medelijden met me en probeerde me de volgende dag ongeveer dezelfde brief te schrijven. Alle andere exemplaren raakten wel heelhuids de lessen door en belandden in mijn brievenschuif. Daar bewaar ik ze nu nog.
De laatste jaren zijn de aanvullingen in die schuif eerder schaars te noemen. Slechts zelden schrijf ik nog eens een brief met de hand, e-mail heeft definitief de plaats van de brieven ingenomen vrees ik. Geen mooie omslagen meer, geen handgeschreven brieven, geen papieren exemplaren. E-mail is saai.