Café
Onze straat telt één café. Verder alleen rijtjeshuizen, kleine appartementen, een kapper, een muzikale zaak (het fijne weet ik er niet van), een ramenzaak en een pruikenzaak. Dat is het, niets bijzonders, niet bepaald een drukke of boeiende straat.
Maar het café is wel bijzonder. Het is een echt ouderwets dorpscafé, alhoewel het "dorps-aspect" in deze buurt ver te zoeken is. Pintjes zijn er spotgoedkoop, achter de toog staat een sympathiek koppel en cola-light zal je hier niet krijgen. Voor het raam staan sanseveria's en in het deurgat altijd een poedel. Er hangt een tv omhoog waarop geen enkele aflevering van Big Brother gemist wordt.
Maar op zondagmorgen is alles anders. Zondagsrijders allerhande in knalgele pakjes staan luid pratend in het midden van de straat. Ze wachten tot de volgwagen klaar is. Dan springen ze op hun Eddy-Merckx-fiets en laten zien wat ze waard zijn. Na het fietsen doen ze dat nog eens, in het café deze keer.
Zaterdagavond of zondagmiddag heerst er ook een speciale sfeer. Dezelfde sportieve kerels als zondagmorgen, aangevuld met wat jong grut, haasten zich naar hun stamcafé. Ze dragen allemaal, zonder uitzondering, sjaals, petjes en andere attributen in felle kleuren. Al zingend stappen ze op de bus, richting uit-wedstrijd van hun favoriete voetbalclub.
Dit weekend viert het café haar 25-jarig bestaan. De hele straat staat in rep en roer. Over de volledige breedte van de straat is een tent opgesteld. Binnen maken een hele resem BV's hun opwachting en wordt er gequized, gedanst, gegeten, geluisterd, gespeeched, gelachen, en vooral gedronken. De hele straat kan meegenieten.