Licht
Vannacht werd ik wakker met tandpijn. Zowat mijn hele linkerbovenkaak deed pijn. Voorzichtig streek ik met mijn tong langs de binnenkant van mijn tanden. Daarna deed ik hetzelfde langs de buitenkant. Ik kon geen speciaal plaatsje vinden waar het extra pijn deed. Heb ik dan nu overal gaatjes? dacht ik. Tot nu toe ben ik daarvan gespaard gebleven, ik ga gaatloos door het leven. Mijn tanden dan toch.
Plots wist ik waarom ik zo'n pijn had. Het was immers geen onbekende gaatjespijn, maar een bekende pijn van lang geleden. Mijn spiksplinternieuwe wijsheidstand links bovenaan was de schuldige. Die was flink aan 't duwen tegen de andere tanden. Ik nam de schade op met mijn tong: mijn hoektand stond inderdaad een beetje meer naar binnen, en ook mijn kiezen stonden niet langer mooi op een rijtje, en zat een kleine knik in.
Hoog tijd om de tandarts te bellen! Misschien moeten die wijsheidstanden er dan toch uit. Ze had me nog zo gezegd dat dat niet nodig zou zijn, dat ik nu wel genoeg plaats had, zonder de vier kiezen die er jaren geleden al uit gingen. Niet dus. Getekend, Nele-met-de-kleine-mond.