Moe
Wéér een discussie. Verontwaardigd poneert hij een stelling. "Dat kan toch niet, dat is toch ongeoorloofd!" Ja, natuurlijk is dat niet netjes, denk ik in mezelf. Maar ik probeer toch argumenten aan te halen die een beetje nuanceren. Zo zwart als hij het voorstelt is het vast niet. Terstond kleeft hij een wit etiket op mij. Zo had ik het niet bedoeld, het is grijs, alles is grijs! Ik probeer hem duidelijk te maken hoe grijs het wel niet is, maar voor hem wordt het steeds zwarter. Nu valt hij ook mij aan, omdat ik een tikkeltje wit meedraag in mijn grijs. Ik word hier zo moe van. Ik heb er geen zin meer in. Volgende keer zwijg ik gewoon, maar mijn hoop dat hij dat dan ook zal doen, die heb ik al opgegeven.