Ochtend
Sommige ochtenden kunnen zwaar zijn. Sommige ochtenden zijn extra zwaar. De ochtend aan het begin van deze dag, was er één van de laatste soort. Het was een maandagochtend, een maandagochtend na een extra lang week-end (niet dat ik in dat week-end niet werkte), en hij liep helemaal fout. Ik werd wakker, uit mezelf, zonder wekker. Ik keek op de wekker: 6u.15. Nog een kwartier slaap te goed. Ik tastte naar mijn gsm. Er was me immers een ochtendlijk sms-je beloofd. Het sms-je was er. Maar mijn oog viel op de klok op mijn gsm: 7u.15. Foute boel. Normaal stap ik op dat tijdstip op mijn fiets, richting station. Dat zou ik niet halen vanmorgen. Weerom een snelle douche, een boterham en op weg naar de volgende trein. Ik vertrok in T-shirt en op sandalen. Er was immers nog warm weer beloofd voor vandaag. Ik was de straat nog niet uit of het regende hard, heel erg hard. Doorweekt was ik toen ik aankwam aan het station. En daar merkte ik dat ik mijn extra fietsslot vergeten was. Grrrr... Maar, mijn trein was er nog, en één september was alweer een nachtje dichterbij. Tot zover het goede nieuws.