TwweeT en de kleine dingen

dinsdag, augustus 20, 2002

Oog (groen)
Ik was het beu. Genoeg van mijn pijnlijke ogen, genoeg van het wazig beeld, genoeg van mijn hoofdpijn, genoeg van de moeilijkheden om me lang te concentreren op mijn blad of computer. De bril die ik had, + 0, 5 een zogenaamde "rustbril", volstond niet langer.

Ik trok naar de plaatselijke vestiging van een grote optiek-keten en liet mijn ogen uitgebreid testen. Een jongedame vertelde me dat ik m'n kin op een ijzeren plaatje, met een doekje erop weliswaar, te rusten mocht leggen. Ze schoof een ingewikkeld apparaat voor mijn gezicht. In de verte zag ik een bontgekleurde ballon verschijnen. Een tijdje later verdween die weer. Ik verwachtte mij elk moment aan de vraag: "Wat zie je?" Maar die vraag kwam niet. Het meisje wist blijkbaar al langer dat er een ballon te zien was. Het scenario herhaalde zich. Weerom doemde er een ballon op aan de einder, daarna verdween hij. Ik zag, maar hoefde niemand te vertellen wat en hoelang ik zag. Toen sprak het meisje in raadsels. "Uw ogen zijn niet helemaal mooi bol." Dat verstond ik ervan. Verder ving ik nog iets op over prisma's, horizontaal en verticaal, maar het bleef erg onduidelijk voor me. Ik vroeg nog heel dom: "En dat heb je nu onderzocht?" Ja dus.

Ze loodste me mee naar een donker kamertje en liet me plaatsnemen op een grote pluche zetel. Ik kreeg ruim de tijd om alle apparatuur om me heen te bestuderen, het bord vol lettertjes en cijfertjes uitgebreid te onderzoeken en me alvast voor te bereiden op de komende vuurproef. Een man verscheen in het deurgat en informeerde naar mijn bril. Hij herhaalde de uitleg over prisma's en bolle ogen van het meisje. Veel wijzer werd ik er niet van. Tijd voor het echte werk dacht ik.

En daar gingen we. Weerom schoof hij hele ingewikkelde apparatuur voor mijn ogen en toen klonk eindelijk het lang verwachtte zinnetje: "Kan je de tweede rij eens lezen voor mij?" Mmmm, zo goed ging dat niet, was dat een o of een d? en die laatste letter een t of een l, of misschien een i? Hij veranderde wat aan het toestel en vroeg me "Is dit beter?" Jaaa! moeiteloos las ik de tweede rij. Het scenario herhaalde zich voor mijn rechteroog.
De verlossende uitleg kwam al snel. "Jouw bril, daar ben je niets mee hoor! Je ziet niet beter met een rustbril, je hebt een gewone bril nodig, - 0, 75. En die fout op de bolheid van je ogen, die kunnen we ook corrigeren met een bril. Die hoofdpijn van je, zal daar wel het gevolg van zijn." Hij schoof een brilletje op mijn neus. "Kijk daarmee de winkel eens in." Ik deed wat me gevraagd werd. En warempel: alle voorwerpen kregen een duidelijke grens, het was net alsof er een striptekenaar aan het werk was geweest in mijn blikveld. Een striptekenaar die omgekeerd te werk ging: nadat de kleurtjes ingevuld waren, had hij nu ook de tekening zelf aangebracht. "Veel beter," zei ik.

Vanaf vandaag draag ik ook in het dagelijkse leven een bril. Die oogarts die me vijf jaar geleden onder handen nam, verstond duidelijk zijn stiel niet: van + 0, 5 naar -0, 75, tsssss...