Uitverkoop
"Totale uitverkoop in sportwinkel X" lees ik. Mmmm, denk ik, misschien kan ik me eindelijk eens nieuwe sportschoenen aanschaffen. Mijn oude beschouw ik al heel lang als "oud". Ze dateren nog uit mijn volleybal-tijd en toen vond ik al dat ik dringend nieuwe nodig had. De oude waren voortaan mijn "slechte" schoenen, ik zou er toch zo nieuwe kopen. Met de oude deed ik een vlottentocht, ging ik kajakken en waterfietsen. Dat ze telkens doornat werden, hoef ik je niet te vertellen. Maar telkens droogden ze weer. Telkens gebruikte ik ze weer om mee te gaan lopen, ik had immers geen andere dan de "slechte", die nu toch niet meer zo slecht waren.
Ik stap de winkel binnen, stap op de afdeling sportschoenen af en wat ik daar tref is een puinhoop, een slagveld. Overal liggen hopen witte, blauwe, fluo en zwarte sportschoenen. Sommige zijn met een elastiekje of een veter aan hun tweelingbroertje verankerd, de meesten liggen verweesd in hun eentje. Tussen de hopen sportschoenen liggen ook nog verdwaalde sandalen, wandelschoenen en voetbalschoenen. Moeders, vaders, kinderen, echtgenoten en echtgenotes grabbelden in de bergen schoenen op zoek naar het juiste maatje én het bijhorende tweede exemplaar.
De moed zonk me letterlijk in de schoenen. Ik deed nog een halfslachtige poging om een maatje 38 te vinden, een tweelingbroertje én een tweelingzusje, maar er was geen beginnen aan. Pas toen ontwaarde ik in de hoek een stapel schoendozen, gevuld met twee exemplaren. Een aha-erlebnis was dichtbij. Ik nam twee dozen en zonderde me een beetje af van het gekrioel tussen de bergen schoenen op de grond. Ik trok mijn sandalen uit, lette er goed op dat ze niet terechtkwamen in de stapels sportschoenen, en paste de twee paar sportschoenen. Het tweede paar paste me perfect. En zo heb ik nu eindelijk nieuwe sportschoenen, voor 25 euro, weliswaar van een erg fout merk. Mijn oude mogen nu écht weg.