Bus
Frustrerend en boeiend tegelijk, dat is reizen met het openbaar vervoer in Marokko.
We wilden de bus van 9 uur nemen. Om iets na 8 komen we aan in het busstation. Een ticket kopen was nog niet mogelijk, daarvoor moesten we wachten tot kwart voor negen. Kwart voor negen: niets te zien, we gaan alvast naar buiten, op zoek naar de bus. Na een tijdje horen we iemand iets roepen dat eindigt op Midelt, het stadje waar we naartoe willen. Hij houdt roze papiertjes in zijn handen. Aan ons verkoopt hij echter niets. Het duurt en duurt, we komen te weten dat de bus vol zit , we er niet meer op kunnen en zullen moeten wachten op de volgende.
We besluiten in te gaan op het aanbod van een andere Marokkaan en een minibusje naar Midelt te nemen. Onze bagage wordt op het dak gesjord, we installeren ons in het al bijna volle minibusje en zijn klaar voor vertrek. We moeten plaatsnemen op plastiek stoeltjes in het middenpad. P. gaat nog onderhandelen over de prijs en komt te weten dat het busje niet naar Midelt zal gaan, maar dat we nog twee taxi's zullen moeten nemen. P. wordt kwaad. We besluiten uit te stappen en op zoek te gaan naar ander vervoer.
Opnieuw naar de grote bussen. Er komt net een nieuwe bus aan voor Midelt. Geluk? Hetzelfde scenario herthaalt zich. We worden weer straal genegeerd. I. gaat een blik werpen in de bus. Plaats zat. P. kan uiteindelijk toch ticketjes bemachtigen. We deponeren onze bagage voor de tweede keer en stappen de bus op. Opeens zijn de plaatsjes erg schaars. Daar waar er nog plaats is mogen we niet gaan zitten. Er ligt telkens een stuk kleine of grote bagage. Later worden die plaatsen ingenomen dor Marokkanen. Wanneer de bus vertrekt komt er toch hier en daar een plaatsje vrij en kunnen we gaan zitten. Ondertussen is het ruim 10 uur.
Beetje bij beetje wordt het waarom van dit alles ons duidelijk. De man wilde ons geen ticketjes verkopen omdat we maar tot Midelt wilden, hij verkoopt liever aan mensen die het hele traject, een eind verder, afleggen. De plaatsjes komen vrij omdat een andere man er de mensen zonder kaartje met veel misbaar afgooit. Alleen vrouwen worden op die manier aangepakt. Mannen krijgen ondertussen de tijd discreet op te staan en zelf weg te gaan. Zo wordt hen heel wat schaamte bespaard.
Die vragen hebben een antwoord nu, maar er blijven er nog heel wat over.
Nu een week en heel wat busreizen verder, zijn we geoefende busreizeigers, en bijten wij ook van ons af. We hebben nu alle truckjes door en bemachtigen steeds een plaatsje op de juiste bus.