Trein
Vanmorgen nam ik de trein na negen uur. Het was erg druk. Geen pendelaars, geen scholieren op weg naar hun eerste schooldag, maar wel een trein vol bejaarden. Ze gaven elkaar complimentjes ("Dat is een schoon vrouw hé," de ene man tegen de andere, de echtgenoot van de schoon vrouw: "Geweest! Maar nog altijd een goei ze."), praatten honderduit over huisdieren, tuin, kleinkinderen en hun liefdesperikelen en de trein natuurlijk. Want de trein is altijd een beetje reizen.
De trein was inderdaad een beetje reizen vandaag. Het was alsof de trein zich aanpaste aan zijn passagiers. We reden heel gezapig, traag dus, naar de grote stad. Niet alleen het tempo was op maat van de doorsnee reizeiger, ook de ouderdom van de treinstellen benaderde die van het grootste deel van zijn passagiers. Ik denk dat ik morgen toch maar de gewone trein neem op het gewone uur, tussen de gewone pendelaars.