Garnaalkroketten
Op vraag van Noud
Mijn broer verjaarde. Hij wilde garnaalkroketten, pensen en appeltaart. Garnaalkroketten en appeltaart omdat hij dat graag eet, pensen uit heimwee. Zijn huidige huisgenoot maakt dat immers nooit klaar. Mijn moeder wist wat gedaan: op onze verjaardag beslissen wij wat er op tafel komt, de anderen hebben zich er bij neer te leggen.* En dus stonden er zondagavond garnaalkroketten, soep, pensen, appelmoes, kriekskes en zelfgemaakte appeltaart op het menu.
Althans dat was de bedoeling. De garnaalkroketten werden al spoedig vervangen door een “gegratineerde ovenschotel van garnaalbrij.” Mijn moeder's poging om zelf garnaalkroketten te maken, werd in de kiem gesmoord. De brij die kroket moest worden, liet zich immers niet makkelijk verdelen, laat staan bebloemen, beëiwitten en paneren. Aan frituren waagde ze zich zelfs helemaal niet. Mijn moeder stortte de brij in een ovenschotel, strooide er het paneermeel op (niets verloren laten gaan), bedekte het geheel met een laagje kaas en schoof de schotel de oven in. En zo kwam het dat garnaalkroketten bij ons thuis uit de oven komen en niet uit de frituurpan.
*De vreemde combinatie is volledig op mijn broer's rekening te schrijven. Ontegensprekelijk heeft hij zijn eigenaardige smaak ontwikkeld in tijden dat hij ver verwijderd was van zijn oudste zus. Hierbij kan ik misschien nog toevoegen dat ik absoluut geen pensen eet, dat is zowat het enige waar ik zelfs niet van wil proeven.