Geur
De deuren van de bureaus moeten dicht ’s avonds. Het resultaat daarvan is dat je ’s morgens een bloedhete suffe bureau binnentreedt. Ook zo vanmorgen. Dacht ik. Met m’n neusorgaan op het ergste voorbereid, opende ik de deur van mijn bureau. De geur viel mee, beetje een frisse geur, absoluut niet muf. Ze hebben schoongemaakt, flitste er door mijn hoofd. Maar nee, een snelle blik op de grond leerde me dat het frisse geurtje niet van een schoonmaakmiddel kon zijn. Ik snoof eens diep. Erg fris, en erg bekend dat geurtje. Opeens wist ik het. Ik rook mezelf! Het geurtje was ontegensprekelijk Dove-douchecrème, de douchecrème waarmee ik me gistermorgen gewassen had. En vanmorgen opnieuw. Tot vanmorgen wist ik niet dat m’n geurtje zich zo sterk verspreidde.