Herkenning
Een knik. Een vaag gevoel van herkenning. Hij glimlacht naar mij. Hij moet me onmiddellijk kunnen plaatsen. Hij weet wie ik ben. Ik ken hem ook. Maar wie is hij? Vanwaar ken ik hem? Ik voel me erg onzeker. Snel overloop ik de verengingen, de plaatsen, waar ik kom. In welk plaatje past hij? Een knappe man van vooraan in de dertig, met een blond dochtertje. Nog steeds gaat er geen belletje rinkelen. Aan de kassa komen we elkaar weer tegen. Weer geven we elkaar een vriendelijk knikje. De onzekerheid knaagt.
Plots is het er: de trein! De vriend van A. Wat een opluchting. Ik glimlach stralend terug.