Duvel
L. is een Duvel-fanaat. Toen hij mijn computer kwam installeren, maanden geleden alweer, had ik speciaal voor hem de godendrank in huis gehaald. Vier flesjes, omdat de kleinste verpakking nu eenmaal vier flesjes is. Die avond dronk hij één flesje leeg.
De drie andere verdwenen in de kast op het balkon. Ik ben geen Duvel-fan, geen haar op m’n hoofd dat er aan dacht de flesjes zelf leeg te drinken. Maar ik deed wel pogingen om mijn kast leger te krijgen. Telkens ik bezoek had, stelde ik voor om een Duvel te drinken. Telkens ving ik bakzeil. Mijn drie Duvels bleven onaangeroerd in de kast staan.
Tot in september. Eén flesje verdween richting huis in ruil voor een nieuwe binnenband voor m’n fiets. Nog twee te gaan.
Nog steeds kon ik mijn flesjes niet slijten aan het bezoek. Fruitsap, water, porto, cola (-light), wijn, wijn en wijn lagen beter in de markt.
Gisteravond kwam daar verandering in. L. kwam weer langs. Gewoon deze keer, aan de computer hoefde niet gesleuteld te worden. Hij offerde zich graag op om (m)(z)ijn laatste twee flesjes soldaat te maken. En zo raakt mijn kast stilaan opgeruimd.