TwweeT en de kleine dingen

donderdag, november 21, 2002

Laat
Ik was weer laat vanmorgen. Ik tast mijn grenzen af. Hoe laat kan ik vertrekken en toch mijn trein nog halen? Zeventien minuten na zeven is mijn voorlopige grens. (Ik koester niet de illusie dat het nooit 18 zal worden.) Dan moet ik wel erg doorfietsen, en hopen dat de wind uit de juiste richting komt. Maar vanmorgen had ik niet alle factoren ingecalculeerd. Ik kon helemaal niet zo snel fietsen. Al snel was ik buiten adem en voelde ik me een beetje duizelig worden. Ik was mijn lichaam eventjes vergeten, gisteren ben ik namelijk bloed gaan geven. Het is net alsof je conditie daardoor enorm achteruit gaat. Maar ik weet, dat komt wel goed. Vanmorgen luisterde ik naar het schaarsere bloed in mijn aderen en trapte langzaam verder, om nog net op tijd mijn trein te halen. Ik bedacht me alvast dat als mijn bloed weer in orde is, die 18 geen probleem kan zijn.