Student
Het was erg druk in de bibliotheek vandaag. Alle tafeltjes én alle stoelen waren bezet. Sommigen zochten hun toevlucht tot de vensterbanken. Ik keek wel een beetje op van die drukte. Maar sinds de semesterexamens ingevoerd zijn, ben ik niet meer zo goed op de hoogte van de stress-periodes in het studentenleven. Toen een zeldzame bejaarde man niet inging op mijn aanbod om op mijn plaatsje en niet op de vensterbank te gaan zitten, raakte ik aan de praat met mijn overbuurmeisje. Ik vroeg haar hoe het kwam dat het zo druk was. "Veel werkjes hé," antwoordde ze. "We moeten een werkje maken voor heuristiek, een mondelinge presentatie en eigenlijk weet ik helemaal niet wat er verwacht wordt." Ze zuchtte. "Zit je in je tweede kan?" Dat had ik goed gegokt. Dat ze geschiedenis studeerde, dat hoefde ik zelfs niet te vragen, daar was ik zo ook wel zeker van. "En jij?" vroeg ze. "Ik studeer niet meer," antwoordde ik. "Ooh, jij komt hier gewoon voor je plezier zitten," merkte ze schamper op. "Nee, ik werk." En toen zweeg ze. Alsof ze niet kon begrijpen dat je er nog voor betaald kunt worden ook, om in de bibliotheek te zitten.