Voetbal
Leen zei nooit veel. Ze hoorde thuis in het groepje “stillen” van de klas. Alleen over voetbal, daarover kon ze uren vertellen. Over haar lievelingsploeg, Anderlecht natuurlijk. Maar ook over de club waarvoor ze zelf speelde. Ze wist meer van voetbal dan alle jongens van de klas samen. Ze verzamelde ook voetbal-prullaria. Lange tijd had ze een pennenzak van Jean-Marie Pfaff en een sleutelhanger van Anderlecht. Maar daarmee maak je je als meisje niet populair natuurlijk. Er werd wat met haar gelachen. Niemand nam haar echt serieus. Ik weet niet of Leen gelukkig was. Behalve wanneer haar ploeg won, dan was ze uitzinnig.