TwweeT en de kleine dingen

zondag, december 29, 2002

Bellen
Het leukst vanmiddag vond ik de bellenblaasdingen. Ijzeren constructies in diverse vormen waarmee je zeepbellen kon blazen. Ik blies een paar hele grote bellen. Ze flonkerden in alle kleuren en spatten snel uit elkaar. Als ik zeepbellen zie word ik warm vanbinnen. Daar hoort immers een warme herinnering bij.
Ik was zestien. Voor het eerst ging ik op tentenkamp, samen met nog tweehonderd andere jongeren. Na een hele intense, warme week, volgde onvermijdelijk het afscheid. We stonden met z'n allen op de speelplaats, het was warm, en zonnig. Het deed een beetje pijn, dat afscheid. Ik ben er nooit erg goed in, maar na zo'n intense week, die nooit meer zou terugkomen - dat wist je - was het extra hard. Maar het afscheid werd toch heel mooi. Allemaal kregen we een bellenblaaspotje. Eerst bliezen slechts een paar moedigen bellen. Maar al gauw opende iedereen zijn potje. Samen bliezen we duizenden en duizenden bellen. De bellen stegen langzaam op, alle kleuren van de regenboog tegen een staalblauwe achtergrond. Zo mooi.