Ganzen
"Zie je die vogels daar?" Hij wijst naar een vlucht ganzen, hoog boven ons. "Ja," antwoord ik. "Die trekken weg, die kunnen hier niet lang meer blijven." De ganzen maken een hels lawaai. "Dat weet ik." "Maar wat doet hen vertrekken? De kilte, het gebrek aan voedsel, de donker of de overdadige verlichting die hen in de war brengt?" "Ik weet het niet," moet ik toegeven. "Ik denk dat ze allergisch worden aan de opgeklopte kerstsfeer hier," doe ik een poging. "Gekkerd, maar je hebt gelijk, moest ik kunnen, ik zou ook vertrekken, in het zuiden kan die verlichting nooit zo schreeuwerig zijn, die kerstmuziek nooit zo jengelen. Ik heb een hekel aan winkelstraten in kerst-outfit." zegt mijn vriend. "Maar daar hebben wij toch niet al te veel last van? We blijven met z'n tweeën thuis, maken het ons gezellig, spelen een spelletje, lezen elkaar kerstverhalen voor en steken één kaarsje aan," breng ik in. "Met jou zou ik overal wel kerst willen vieren, maar alleen met jou, met jou alleen."