TwweeT en de kleine dingen

woensdag, december 11, 2002

Koud
Het was stil buiten, en helemaal donker. Mijn dikste jas, mijn sjaal en mijn hoedje moesten me warm thuisbrengen gisteravond. Ik stapte op mijn fiets en reed langs het kanaal naar huis. Het was er helemaal donker, op plaatsen waar geen auto’s mogen komen is het blijkbaar niet te moeite om straatverlichting te plaatsen.
Koud, verdomd koud. Eerst overal, later bleven alleen mijn gezicht, mijn benen en mijn oren over. Vooral mijn oren voelden koud aan. Langzaam werden ze gevoelloos maar tegelijkertijd voelde ik ze branden.
Ik zag nog geen ijs op het kanaal. De wind rimpelde het water. Het oranje licht van de straat aan de overkant weerkaatste op de golfjes. Schaatsen zou hier dit weekend nog niet kunnen.
Ik kwam niemand tegen, geen enkele andere fietser waagde zich in deze kou op dit uur op de dijk. Alleen een man met twee hondjes stond rillend van de kou aan de kant. Veel wandelen deden ze niet. Snel een plasje en een kakje en opnieuw naar binnen.
Toen ik thuiskwam en alle overtollige lagen van me af had gepeld, duurde het nog een uur voor mijn oren weer een normale kleur kregen. Ze bleven maar gloeien.