Muziek
Weinig tijd vanavond, laat gewerkt. Geen tijd om te koken, snel langs de Alma. Er staan kaarsen op de tafels, candle-light diner heet dat dan. Ik installeer me aan een tafeltje en eet snel, ‘k wil mijn trein halen want ik heb nog een afspraakje.
In een hoekje zijn een aantal muzikanten aan het inspelen. Het klinkt rommelig en studentikoos. Maar dat hoort zo in een studentenrestaurant denk ik. Een groepje musicerende studenten die de kans krijgt om het candle-light diner op te fleuren, veronderstel ik.
Na een tijdje begint het toch iets beter te klinken, ik ontwaar zelfs enkele aparte instumenten. Een contrabas en een mandoline. Plots komen ook de gezichten me bekend voor. Die heb ik eerder gezien. Dat moet het Ballroomquartet zijn.
Wanneer mijn bord leeg is en mijn trein bijna vertrokken, zijn ze nog steeds niet begonnen. Ik heb al spijt van mijn afspraakje vanavond, spijt dat ik ze niet zal horen.
Resoluut stap ik op de bassist af en vraag of ze CD’s bij hebben. Dat hebben ze. Maar ik heb nog niets gehoord ? Hij begrijpt het niet. Ik hoorde ze in Brussel van de zomer en twijfelde toen erg om hun CD te kopen. Ik deed het niet. Nu twijfel ik niet. Ik kreeg zijn toestemming, ik mocht een CD kopen. Dat gebeurt hen blijkbaar niet elke dag, dat ze een CD verkopen alvorens één noot gespeeld te hebben.