Rok
Een rok dragen is leuk. Zo af en toe dan. Altijd een rok dragen lijkt me vervelend en saai. Een wijde rok dragen is nog veel leuker. Maar dat is niet echt modieus te noemen, dus doe ik dat maar zelden. Soms mag het wel, een wijde rok dragen, soms moet het zelfs. Zaterdagavond was zo’n avond. Ik droeg een grijze, lange, heel erg wijde rok. Zo één waar je spontaan heel snel om je as van wilt draaien. Helemaal bol gaat die rok dan staan, hij maakt een volmaakte cirkel, en jij bent het middelpunt. Dat vind ik een fijn gevoel.
Ik had geluk. Zaterdagavond mocht ik regelmatig om mijn as draaien, heel snel. De meisjes rondom draaiden ook. Als we te dicht bij elkaar in de buurt kwamen, klapten onze rokken tegen elkaar. Dan was mijn bolle cirkel even uit evenwicht en schommelde die van links naar rechts. Om zich bij de volgende omwenteling opnieuw met een klap tegen de rok van mijn buurmeisje te storten. En opnieuw van links naar rechts te schommelen. Tot de muziek stopte, en ik duizelig naar een stoel zocht.