Stier
Later dan anders stapte ik gisteren op de trein naar huis. De mensen die er al zaten kende ik niet, het waren allemaal andere gezichten dan op de trein die ik gewoonlijk nam. Allemaal mensen die laat werkten, die hun job het belangrijkst vonden in hun leven, die op de trein nog verder probeerden te werken.
Tegenover me zat een zakenman. Piekfijn in een donker pak, van middelbare leeftijd met terugwijkend, dun haar. Hij strekte zijn benen en tokkelde op zijn laptop. Hij keek niet op of om.
In de hele wagon hing een doordringende geur, een "medicamenten-geur", meer specifiek een "roze medicamenten-geur". De man op middelbare leeftijd dronk Red-Bull. Het fel roze en blauwe blikje stak schril af tegen zijn donker maatpak.