Streel
Gisteren heb ik letterlijk teveel gestreeld. Zoveel dat het niet meer goed kwam. De poes wel te verstaan. Luna, want zo heet ze, lag voor de kachel, haar buik was heerlijk warm. Ik streelde, en aaide en streelde, tot het vonken gaf. Echtwaar. Het knetterde toen ik haar nog één keer aaide. Ze schrok op, liep weg en begon heel fel te blazen. Van mij moest ze niets meer weten.