Verhuis
Gisteren heb ik M. geholpen met haar verhuis. Zij dacht dat het een fluitje van een cent zou zijn. Ze had immers helemaal nog niet veel, al wat ze had, waar ze het de komende tijd mee zal moeten doen, zou passen in twee auto’s. Twee keer heen en weer rijden, inladen, uitladen en een beetje op orde zetten. Dat kon nooit langer dan een uurtje of twee in beslag nemen. Of ze mijn hulp nodig had? Alleen als ik zin had, ze kon het ook wel alleen aan. Omdat mijn zondag onverwacht leger was dan gedacht, had ik nog wel een uurtje of twee tijd voor haar.
Het werden er meer. Veel meer.
Om 10u.30 stond ik voor haar nieuwe deur. Om 17u. vertrok ik er weer. Ik moest nog ergens anders heen, anders was ik ongetwijfeld nog langer gebleven.
Inladen, rijden, uitladen en dit keer twee, daar waren we pas om 15u. aan toe. Eerst maakten we een spurtje naar een supermarkt-open-op-zondag. Dat was dringend: M. had nog geen poetsgerief in huis en dat was toch wel het eerste waar we nood aan hadden. Een emmer, een dweil of twee, een aftrekker, poetsproduct voor de vloer, een stofvod, een voorraad sponsjes, een voorraad poetsdoeken, poetsproduct voor de keuken, poetsproduct voor de badkamer, een wc-blokje, poetsproduct voor het toilet, allemaal de winkelkar in. Haar nieuwe appartement was vuil, zeg maar smerig. Dat klinkt normaal, wel meer appartementen worden ronduit smerig achtergelaten door oude huurders. M. had er niet op gerekend. De vorige bewoonster was immers vriendin H., M. had niet gedacht dat zij het appartement in zulke vieze toestand zou achterlaten. De douche, de kookplaat, alles had een grondige poetsbeurt nodig. Sinds gisteren weet ik iets te goed dat meisjes met lange haren vies zijn, zeker als ze niet af en toe stofzuigen en de douche uitkuisen.
Om 15u. oogde het appartement bewoon- en leefbaar. Er hing een zeer fris geurtje, er kon zo een reclamespot voor poetsproducten opgenomen worden. M. straalde.
Om 17u. straalde M. nog meer. We waren ondertussen twee keer heen en weer gereden, hadden honderden trappen op en af gelopen, kilo’s boeken, kleren, borden, stereo-installaties, dekens, lakens en knuffels en één TV verhuisd. Bijna kon je haar nieuwe onderkomen gezellig noemen. Een uurtje later zou het er ongetwijfeld knus, warm, mooi, fris, en erg van M. geweest zijn. Maar toen was ik er al niet meer.
Gisteren heb ik M. geholpen met haar verhuis. Zij dacht dat het een fluitje van een cent zou zijn. Ze had immers helemaal nog niet veel, al wat ze had, waar ze het de komende tijd mee zal moeten doen, zou passen in twee auto’s. Twee keer heen en weer rijden, inladen, uitladen en een beetje op orde zetten. Dat kon nooit langer dan een uurtje of twee in beslag nemen. Of ze mijn hulp nodig had? Alleen als ik zin had, ze kon het ook wel alleen aan. Omdat mijn zondag onverwacht leger was dan gedacht, had ik nog wel een uurtje of twee tijd voor haar.
Het werden er meer. Veel meer.
Om 10u.30 stond ik voor haar nieuwe deur. Om 17u. vertrok ik er weer. Ik moest nog ergens anders heen, anders was ik ongetwijfeld nog langer gebleven.
Inladen, rijden, uitladen en dit keer twee, daar waren we pas om 15u. aan toe. Eerst maakten we een spurtje naar een supermarkt-open-op-zondag. Dat was dringend: M. had nog geen poetsgerief in huis en dat was toch wel het eerste waar we nood aan hadden. Een emmer, een dweil of twee, een aftrekker, poetsproduct voor de vloer, een stofvod, een voorraad sponsjes, een voorraad poetsdoeken, poetsproduct voor de keuken, poetsproduct voor de badkamer, een wc-blokje, poetsproduct voor het toilet, allemaal de winkelkar in. Haar nieuwe appartement was vuil, zeg maar smerig. Dat klinkt normaal, wel meer appartementen worden ronduit smerig achtergelaten door oude huurders. M. had er niet op gerekend. De vorige bewoonster was immers vriendin H., M. had niet gedacht dat zij het appartement in zulke vieze toestand zou achterlaten. De douche, de kookplaat, alles had een grondige poetsbeurt nodig. Sinds gisteren weet ik iets te goed dat meisjes met lange haren vies zijn, zeker als ze niet af en toe stofzuigen en de douche uitkuisen.
Om 15u. oogde het appartement bewoon- en leefbaar. Er hing een zeer fris geurtje, er kon zo een reclamespot voor poetsproducten opgenomen worden. M. straalde.
Om 17u. straalde M. nog meer. We waren ondertussen twee keer heen en weer gereden, hadden honderden trappen op en af gelopen, kilo’s boeken, kleren, borden, stereo-installaties, dekens, lakens en knuffels en één TV verhuisd. Bijna kon je haar nieuwe onderkomen gezellig noemen. Een uurtje later zou het er ongetwijfeld knus, warm, mooi, fris, en erg van M. geweest zijn. Maar toen was ik er al niet meer.
posted by Unknown at
2.12.02
