Dief
Ik geef toe, ik heb wel eens dingen ontvreemd. Gestolen zo je wil. Gedurende twee jaar was ik zelfs een erg bedreven ontvreemder van goederen. Let op de nuance: goederen, geen geld. De goederen waren steeds dezelfde, de gedupeerde ook. Nooit ben ik betrapt, de gedupeerde heeft er zelfs nooit iets van gemerkt, denk ik.
Het zat zo. Op mijn toenmalige kot hadden we geen strikte afspraken. Ieder deed zijn afwas, wie er aan dacht zette de vuilniszakken buiten, de poetsvrouw poetste de badkamer en keuken en we maakten het niet te gortig. Dat liep goed zo, er gebeurde wat er moest gebeuren en de sfeer was opperbest. Ik schoot goed op met mijn drie mannelijke huisgenoten en omgekeerd was dat ook het geval.
Eén ding zagen we echter over het hoofd. En vermits we dat niet afspraken, nam ik die zorg op mij. Maar ik wilde er niet voor betalen, dat ging me iets te ver. Dus trok ik regelmatig met een lege rugzak naar de les. Wanneer de les en de daarbij horende cafetaria-tijd er bijna opzaten, moest ik dringend naar het toilet. Op de spoelbak van elk toilet stonden er steevast minstens acht rollen toiletpapier. Ik vulde mijn rugzak en ging terug naar mijn kot. Zo waren we weer even voorzien.