TwweeT en de kleine dingen

woensdag, januari 08, 2003

Uur
Ik ga uurwerkloos door het leven. Geen uurwerk aan mijn pols, nooit. Niet dat ik er geen heb, integendeel. Voor mijn plechtige communie kreeg ik een smetteloos wit uurwerk en twee jaar geleden kreeg ik een eenvoudig, functioneel model.
Maar ik draag ze nooit. Ik hou niet van De Tijd rond mijn pols. En zowat alle horloges zijn lelijk. Bovendien vind ik een eigen horloge nutteloos: overal vind je klokken en uurwerken, kijk een beetje om je heen en je wordt talloze keren geconfronteerd met De Tijd.
Ik weet ze dan ook steeds snel te vinden. In cafés, op kerktorens, in openbare gebouwen, overal zijn uurwerken.
Onderweg van mijn werk naar het station weet ik ze allemaal hangen. De eerste die ik tegenkom is een digitaal bord dat beurtelings de temperatuur (altijd te koud, vanmorgen duidde hij –12°C aan), de datum en het uur (te vroeg, het is twee minuten later) aanduidt. Dan de par-keermeters, dan de klok op de grote toren. En hier heb ik een probleem. Ik draai de hoek om, stap het plein op en kijk naar boven, elke keer. Ik zie: kwart over drie, al enkele weken. Er rest mij niets anders dan mijn blik af te wenden van die mooi gerestaureerde toren. In de volgende straat zijn er weer talloze parkeermeters, voorzien van uurwerk. Op de hoek van deze straat kan je bij de apotheker binnenkijken, en daar is ook een klok. Nu komt het laatste en lastigste stuk: één rechte lijn zonder klok. Ze is er wel, maar je ziet ze niet, het monument voor de oorlogsslachtoffers staat ervoor. Dan het station: klokken in overvloed, en tijd ook, een uurwerkloos bestaan leidt tot tijd op overschot.