Verkiezingen
Verkiezingen in Nederland, dat is goed voor een avondje onder vriendinnen, vonden we. Vriendinnen die zich wel erg betrokken voelen bij Nederland de laatste tijd, dat moet gezegd. We keken naar uitslagen van gemeenten waar we nog nooit van gehoord hadden, bloemen, feestjes, interviewers die zich erg goed hadden voorbereid (“D66 is de partij van de nuance, is de nuance nog nodig?"), partijleiders die blij waren met het succes van anderen, leiders die deden alsof er geen verkiezingen geweest waren, grafieken en een debat met (ex-) LPF-kiezers. We amuseerden ons, en we wisten wel op wie we zouden stemmen, moesten we mógen gaan stemmen gisteren. Maar dat mochten we niet. Pas in mei gaan we stemmen, en dat is dan geen kwestie van mogen, maar van moeten. Wie of wat onze stem dan zal krijgen, dat weten we nog niet. Bijna zijn we een typisch Nederlands verschijnsel: zwevende kiezers.