Bord
We hadden een schoolbord thuis. Geen écht schoolbord, zo groot was het niet. Maar het had wel behoorlijke afmetingen, zeker één meter op anderhalve meter. Het was donkergroen, met een richeltje eronder. Voor het bord stond een klein tafeltje, daar lagen de krijtjes in een oude ijs-doos. Het bord hing in de woonkamer, nog altijd trouwens.
Zo’n schoolbord is erg handig. Je kan er je huiswerk op maken en als er kinderen op bezoek komen is succes verzekerd. De mooiste tekeningen laten ze achter. Je kan er juffrouwtje spelen. Je plaatst enkele kinderen uit de buurt en je zusje in de piepkleine stoeltjes voor het bord en je geeft ze les. Het bord is ook de ideale plaats om boodschappenlijstjes op te schrijven. Of je noteert er de boodschappen voor je huisgenoten, die je als receptionist van dienst ontving. Een plannetje teken je daar, makkelijk te corrigeren – daar zijn bordenwissers voor. Als je een verlanglijstje hebt, noteer je het daar, dan ben je er zeker van dat iedereen het gezien heeft. Ook ingewikkelde menu’s worden best besproken voor het bord. Je stelt iemand aan die de ingrediënten, de werkzaamheden en de volgorde noteert, en je kan niets vergeten. Als je een moeilijk woord gebruikt, ben je verplicht het op het bord te schrijven, dan weten de anderen tenminste welk woord je gebruikt.
Zo’n bord is niet alleen handig, het is onontbeerlijk. Elk huishouden zou verplicht een schoolbord in huis moeten halen. Bij de Ikea zou er een afdeling schoolborden moeten komen, waar je ze in alle kleuren, grootten en maten kan vinden.