Koken
M.(1) en ik hebben er ons gisteren voor de zoveelste keer over verwonderd. Hoe het toch komt dat M.(2) absoluut niet kan koken. Dat zelfs het meest simpele gerecht als pasta met tomatensaus niet alleen niet lekker smaakt, eigenlijk gewoon niet te eten is. Een paar verse pepertjes teveel. Waarom dingen die niet hoeven aan te branden, toch aanbranden. Waarom alles dat zij klaarmaakt, slecht smaakt. En dat vindt ze zelf ook.
We zijn er niet uit, we hebben geen idee hoe het komt. Ok, M.(2) kookt niet graag, en M.(2) heeft ook blijkbaar nergens leren koken. De simpelste dingen, die ons met de paplepel werden ingegoten (pap maken bijvoorbeeld), daar heeft zij geen idee van. Maar ze geeft er niets om, ze gaat op zoek naar een appartement zonder keuken.
Terwijl we dit bespraken aten we M.(1)’s aangebrande worteltjes die overigens wél nog heerlijk smaakten.