Sneeuw
Langzaam kleurde alles wit. De straten, de bomen, de paraplu's, de wegen. Sneeuw is mooi. Elke keer weer kijk ik verbaasd naar de wereld in een nieuw kleedje. Ik vind de wereld mooi als hij besneeuwd is, vooral 's nachts. Het wordt nooit nacht als het sneeuwt. Alle kleine lichtjes worden duizend keer weerkaatst door het sneeuwtapijt. Minutenlang staar ik vanuit mijn raam naar buiten.
Maar sneeuw heeft toch ook nadelen. Mijn been is een blauwe plek rijker, over een autoritje van 10 kilometer doe je dubbel zo lang, het concert waar je al zolang naar uitkeek, wordt afgelast, en de 170 kilometer tussen hem en jou zijn deze keer écht onoverbrugbaar gebleken. Maar dat mijn computer veel sneller dan verwacht bevrijd werd van alle virussen, zorgde dan weer wel voor een lichtpuntje.