Tapijt
Ik heb een tapijt gekocht. Een fatsoenlijk tapijt deze keer, geen geweven Zweeds matje zoals dat ene dat al op mijn kamer thuis, op mijn vier verschillende koten en in mijn huisje lag. Nee, mijn nieuwe mat is een Tapijt. Het is dik, en zacht. Mijn tenen kunnen verstoppertje spelen tussen de wol, zo dik is het. En als ik wil, kan ik nu van op de grond, languit op mijn buik TV kijken, zonder kou te krijgen. Heerlijk, zo’n tapijt.
Zo’n tapijt is ook een stukje kindertijd dat terugkomt. Thuis was er een leeg tapijt. Er stond niets op, maar was het wel behoorlijk groot. Dat was de speelmat. We bouwden er een knikkerbaan, kieperden de hele speelgoedmand leeg, knutselden, speelden er met de poppen, puzzelden en deden er Twister. En altijd zaten we warm op het tapijt.
Net als ik nu, wanneer ik naar mijn TV kijk, of schrijf, of de post sorteer, of de krant lees.
Misschien moet ik binnenkort maar een goede zetel kopen.