Haren
Soms wil ik wel weer lange haren. Vooral in een zomerse lente bekruipt mij dat gevoel wel eens. Dan wil ik mijn haren weer zachtjes voelen tikken op mijn rug als ik wandel. Of de zomerse bries in mijn gezicht voelen die alle haren naar achteren veegt. Of mijn moeder die mijn haren vlecht. Of natte lange haren, die langzaam droog worden in de wind. Of die zwiep in mijn haren bij elke trap, wanneer ik hard fiets. Of een lieve hand die een verdwaalde lok uit mijn gezicht strijkt. Maar ik denk niet dat ik het doe, mijn haar laten groeien. Ik denk dat de nostalgie groter is dan het verlangen.