Woord
Toen ik nog klein was, verbaasde ik mij regelmatig over de vreemde woorden die de buren gebruikten. Na een tijdje verstond ik ze wel, maar geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om aardbeien jeirbezen te noemen. Ook een deken bleef voor mij een deken en zou nooit een suize (maar die ui klinkt bijna als een doffe e) worden. Alleen een menke, dat kreeg ik wel over mijn lippen. Er was gewoon geen beter woord voor, een menke was een menke, en niets anders.