Handen
We moesten een partner uitkiezen. M. en ik waren partners voor even. Ik blinddoekte haar en stak haar mijn handen toe. Ze verkende mijn vingers, de rug van mijn hand, mijn duim, de palm van mijn hand. Ze mat mijn hand met de hare. “Ooh, jij hebt kleine handen.” Ze streelde de rug van mijn hand en dook plotseling tussen mijn vingers. Het kriebelde. Ze draaide de ring aan mijn rechterringvinger om en om. Geen steentje, geen goud, geen zilver. Gewoon, ring.
Daarna moest ze mijn handen herkennen uit tien andere handen. Bij E. twijfelde ze even. Maar uiteindelijk besloot ze dat E’s handen niet de mijne waren. Wanneer ze mijn ring opnieuw voelde, en hem opnieuw om en om draaide, twijfelde ze niet: die ring, dat waren mijn handen.