Spoorloos
Soms verdwijnen mensen opeens. Je kan ze niet meer bereiken, je weet niet waar ze uithangen, je tast in het duister. Vriendin V. was spoorloos. Ik mailde, maar kreeg geen antwoord. Ik mailde nogmaals, weer tevergeefs. Ik belde haar, maar botste op de voice mail. Ik sprak een berichtje in, zonder gevolg. Tenslotte ging ik V. zoeken op haar werk. Op haar plaats zat een ander meisje. Ik vroeg of V. er nog werkte. Het meisje zei: “Ja, maar nu niet.” Nog kwam ik geen stap verder. “Wanneer zal ze terug komen?” vroeg ik. Ik moest weten waar V. was, wat er met V. was. Het meisje aarzelde. Waarom zou ze het privé-leven van haar collega uit de doeken doen aan een onbekende? Ik zag ze denken.
“Ik weet niet wanneer V. terug komt. Ze ligt in het ziekenhuis.”
Mysterie opgehelderd, maar er kwam een grote ongerustheid in de plaats. Ik heb V. te pakken gekregen ondertussen. Ze ligt al weken in het ziekenhuis. Maar ze had ook goed nieuws. V. is zwanger.