Brood
’t Was al laat en ik had nog niet gegeten. Ik stapte de eerste de beste broodjeszaak binnen. De zaak deed me denken aan een Nederlandse broodjeszaak, een stationsbroodjeszaak. Felle lichten, een wand met voorverpakte sandwiches en broodjes, een toog vol koeken, warm gehouden. Er lagen ook saucijzenbroodjes. In een hoekje zat een postbode een beetje verloren aan een tafeltje. Verder waren er geen klanten. Ik stond alleen in het felle licht. De verkoper hield me nauwlettend in de gaten.
Eigenlijk had ik nergens zin in. Niet in de voorgesmeerde broodjes, niet in de lauwe koeken. Maar ik had honger en was nu toch binnen. Even speelde ik met de gedachte om zonder iets te kopen terug naar buiten te lopen. Maar ik deed het niet. Ik zocht de goedkoopste koek uit en nam alvast een papieren servetje. “Eet smakelijk!” zei de verkoper terwijl hij me de koek overhandigde. Ik stopte de koek diep in mijn jaszak.