TwweeT en de kleine dingen

zondag, mei 11, 2003

Gevecht
Het was spannend vandaag. De hele dag heb ik de wedstrijd op de voet gevolgd, maar het laatste eindje moest ik missen. Toen ik vanavond thuis kwam kon ik het verdict aanschouwen: mijn bovenburen verloren de strijd.
Eigenlijk speelt er zich elke dag een strijd af voor onze deur: een strijd om de schaarse parkeerplaatsen. Maar meestal laten mijn bovenburen de tegenstand geen kans. Vandaag was het anders. Omdat mijn bovenburen twee auto's hebben en de andere bewoners van dit gebouw niet over een gemotoriseerde vierwieler beschikken, beschouwen zij zich als rechtmatige parkeerders op de twee plaatsen voor de deur. Tussen de garagepoorten van de twee naaste buren is er net plaats voor twee middelgrote wagens, geen dikke mercedessen, zo past er maar eentje. Ook als de buren er niet zijn, vinden ze dat zij de twee plaatsen kunnen claimen. Ze rijden weg met de ene wagen en verhuizen de andere naar het midden van de strook. Je zou maar eens een eind moeten wandelen van je auto naar je huis.
Vandaag werkte hun tactiek niet. Het was lang geleden, maar beide auto's waren weg. Even was de hele ruimte leeg. Dat ging ook mijn naaste buren niet onopgemerkt voorbij. Zij haalden hun auto uit de garage en parkeerden hem voor hun respectievelijke garagepoorten, net een tikkeltje naar voren, of naar achteren. Voor onze deur bleef nog één plaatsje open.
In de loop van de dag parkeerden er zich achtereenvolgens een auto vol chiro-jongens, één met bejaarden en een rode golf. Op mooie zondagen is het steeds extra druk in onze straat, bejaarden gaan wandelen in het park, chirojongens doen er waterspelletjes.
Toen ik thuiskwam waren de auto's van de buren terug in hun garage verdwenen. Ook van de chirojongens en de bejaarden was geen spoor meer. Er stond één wagen voor de deur, een dikke, net in het midden. De bovenburen hadden hun auto's een eind verderop moeten achterlaten. Ramp-o-ramp.