Ribbel
Zaterdagmorgen op de trein. Het is nog vroeg, veel te vroeg. Ik leg mijn hoofd op mijn armen en doezel een beetje weg. Wanneer we aankomen in L. voel ik de ribbeltjes van mijn trui in mijn wang. Maar ik ben wel wakker.
De jongen op de bank voor me niet, de aankomst in het eindstation is hem volledig ontgaan. Even twijfel ik, zou ik hem wakker maken? Of hoeft dat niet? Waar zou de trein hem mee naartoe nemen? Misschien moest hij er al een station vroeger uit. Ik stoot hem zachtjes aan. Hij schrikt op en kijkt me vragend aan. “We zijn in L.” Hij knikt en komt langzaam overeind. Mijn handen glijden nog eens over de ribbeltjes op mijn wang voor ik uitstap.